Sombungai ku poh...
Masa skula rendah ni best. Kelas itu atap nipah, lantai pasir, tiang pula banyal lubang-lubang pasal ada itu "bonging" bah buat sarang. Meja dan bangku terus ditanam dalam pasir, jadi inda buli pindah-pindah kedudukannya. Kelas sebelah cuma dipisahkan dengan lapisan dinding bambu. Hehehe, siok wooo. Tiada dinding lagi tuuu. Kalau menyubuk kelas sebelah pun sinang jaaa.
Kalau waktu rehat kami selalu terjun di sungai, belakang kantin babu Undaun. Telanjang bulat saja belawan-lawan menyelam sama berenang. Jernih betul air sungai masa itu. Yang inda terrer berenang terpaksa la pakai pelampung kelapa tua kekekeke. Aku rasa masa itu dunia ni sangatlah indah, tiada masalah.... maiiinnnn saja.
Pandai suda aku sikit2 cakap kimarangang dan faham juga aku cakapan bajau. Ramai kawan2 masa kici-kici. Kalau inda terjun di sungai, kami main pedang kunun. Trip "zorro" laitu. Selalunya ada satu mangsa aku selalu minta "babo". Kana kasi jadi kuda. Nama dia si Kolungit. Ingat tul aku sama dia ni. Lepas saja sekolah rendah aku tidak pernah sudah jumpa sama dia. Kalau ada pembaca ini kenal sama dia, kasi tau sa mau jumpa dia. Mau minta babo lagi bilang hehe. Kami ada team bola sepak juga. Pemain2 masa itu yang aku ingat lah, si
Anjal@Sabion, tapi yang aku ingat masa tu Injaron bah, nda pa laitu, si Maidil, Jogan, Binso, Jaiman, Jodan, Juri, dan banyak la bah.. tua suda inda ingat. Tapi inda kuat ini team bola kami ni, kena belasah 6-0 di padang bandau entah kejohanan apaitu.
Aiya... aku pun ndak tau mana satu mau cerita ni, macam2 pula kenangan muncul. Hmmm... aku cuba ingat dulu nama orang2 yang aku ingat masa aku sekolah arrr... Sabion, Marconi, Gundah, Jaiman, Panja, Juri, Alung, Kolungit, Jodan, Jogan, Binso, Maidil, Kadir, Masrah, Kaslinah, Bon, Kona, Anita, Mariana, Jurima, Ramatiah, Len, Zainorain, Jingkan, Lam, Tin, Oto. Adesss... punya sikti suda aku ingat. Yang ini pula nama2 yang masih ingat tapi inda tau suda rupa dorang. Mungkin aku darjah 3, dorang ni darjah 5 ka 6... Jaiwan, Mebol, Beto, Uluk, Jaimon, Sabidor, Songsin, ... aik itu sajaaa..., buruk tul ingatan aku ni. Tapi memang la bah, pasal dorang yang senior ni lebih rapat sama abang sia si Li. Nda pa baitu, kalau sa nampak, ingat juga tu nanti. Kalau nampak saya, tegur saja, mana tau lain suda rupa kamurang, oligang suda kali, atau alanji sudah. Pasal masa budak2 ni kutur2 semua hahahaha, hingus pun lap saja pakai tangan kalau tidak disedut balik masuk hidung kan kan.
Bila saya masuk darjah satu bapa saya sudah bersara. Yang ganti guru besar ialah cikgu Norjam Endingan. Yuuuu... orongit babanar yalo koolun. Tapi inda payah cerita la yang itu. Mungkin kalau dia tidak garang saya tidak lulus sekolah kan. Antara cikgu saya masih ingat ialah, cigu Sina, cigu Malijau, cigu Saribun, Cigu Pangawon, cigu Solomon, cigu Giuk, cigu Safar, Ustaz Sharif, dan Ustaz Tuan Mat. Uinaaaa... tidada cegu perempuan pun saya ingat laaaa, o yaa ada satu, cigu Intan Khurus.
Masa sekolah rendah, mama suruh kami bawa jualan. Saya bilang kami pasal aku, sama dua adik saya baitu bawa jualan iaitu si Yah sama si Dang. Macam2 la bah dijual, kacang tanah rebus, pais, limau, pisang. Kalau inda laku kana marah hehehe, kana pulas telinga. Aku yang selalu inda habis jualan pasal aku asyik bermain saja jadi telupa itu jualan di kelas. Tapi bagus juga ini kawan2 semua, bukan dorang curi juga tu jualan hehe. Hasil jualan itu mama kasi masuk dalam tabung arnab. Setiap kami ada tabung patung arnab sendiri. Kami bawa paling banyak 30 sin pigi skul. Saya nda berani beli lain tu duit, saya tunggu dulu jualan kami habis, takut inda laku. Kalu inda habis saya beli sendiri hehehe. O, antara makanan masa itu yang saya masih gian mo makan sampai sekarang ialah .... jeng jeng jeng.... kamu tau ka apa? Tidada jual suda ni, di Tandik saja ada mangkali... buah kelapa sawit rebus. Kuning baitu gigi makan. Harga masa tu 10 sen 3 biji. Mahal juga o kan.
Dulu-dulu tiada mainan yang macam sekarang. Mainan dulu-dulu antara yang pemes ialah gasing, layang-layang, guli, bedes, dan kegemaran aku iaitu "tingkal". Tingkal ini dibuat pakai bekas tempat benang, lilin, gelang getah, sama lidi. Macam traktor bah hehe. Selain tingkal ramai kami masa kici ada kenderaan kunun kalu mau pigi skul. Kenderaan tu sebenarnya buat pakai bekas tin yang besar seperti tin milo, atau tin lactogen. Tin ini di tebuk di kedua-dua sisi kemudian di msukkan seutas dawai melalui tempat yang ditebuk itu. Tin diisikan dengan pasir dan ditutup semula. Di kedua-dua hujung dawai tadi diikat dengan tali. Jadi tin ini kami tarik sepanjang perjalanan ke sekolah menggunakan tali. Macam steam roller la bah jadinya. Satu lagi jenis kenderaan kami ialah, pakai tutup tin saja yang dipakukan ke sebatang kayu. Kemudian tutup tin ini disurung saja. Hahaa, kalu sampai di sekolah siap ada tempat parking lagi ni kerita mainan.
Aik... aku ni kici ja tapi pernah pula aku bertumbuk di tengah jalan raya masa balik sekolah. Alaaa... masa itu kerita sikit ja dan jaaarang jarang. Ada 'solinatad' lagi di tengah jalan tu. Aku sudah inda berapa ingat siapa kawan aku betumbuk, tapi dari rasak laut tu. Besar kemungkinan si Jaiman Bayang. Dalam hati aku, takut juga sama dia, pasal besar bah dia ni. Tapi aku lawan juga. Begulik2 gulik kami di tengah jalan sampai ada traktor si Ah Siong limpas dan berhenti kasi sabar kami. Jajal juga eh. Seperti biasa aku ni selalu kana rotan oleh mama, pasal selalu lambat pulang dari sekolah. Sampai kena cari bah aku di pekan Tandik sambil mama pigang rotan lagi tu. Mana berani lari suda tu, diam tunduk saja sambil kena marah dan kana rotan. Malu bah kana tinguk2 dirotan di kadai hahaha.
Berani kunun ni masa kici betumbuk pasal perasan pandai silat. Lagipun selalu tinguk wayang melayu lakunan Ed Osmera, Mahmud Jun dan lain-lain. Habis saja tinguk wayang tu, semua turun tanah bersilat. Lama-lama ada satu bugis gumuk datang kampung. Pandai kunun dia ni bersilat. Orang panggil di si Kenon. Sampat juga sia ni belajar silat sama dia, tapi yang bunga saja. Kalu sekarang ni kana bawa betumbuk, alamat picah laini muka bah, satu apa pun sa nda tau guna tu silat si Kenon hehe. Entah mana sudah ini orang.
Pernah satu kejadian tiba2 muncul si Kenon. Masa itu aku bujang sudah, dalam 19 tahun kali umur saya. Si Kenon macam ada masalah, minta ubat. Dia pening bilangnya. Masa tu di dapur, dia duduk di kerusi mengadap sama aku. Tiba2 saja dia rebah dan terhempas muka dia dilantai. Punya aku panik, kelam kabut aku kasi tebalik badan dia kasi baring. Berat lagi tu. Sekali suda kasi baring, hidung dan mulut dia keluar darah. Masa itu kami saja dua orang di rumah. Mama pigi sawah padi. Bapa aku nda pula ingat di mana. Pigi kadai mungkin. Olehnya panik, aku lari kasi tinggal si Kenon pasal aku ingat dia mati. Aku lari cari mama baitu. Jadi kalu mau pigi sawah mesti limpas naik jembatan gantung dekat rumah pacik Baudi. Aku sempat kasi tau dorang babu Ondingih. "Babu... si Kenon di rumah. Mati sudah dia" aku bilang. Pastu aku lari pigi sawah dan teriak2 panggil mama. Aku cakap juga si Kenon mati. Jadi mama suru aku pulang dan nanti dia menyusul. Sekali aku sampai dirumah, ada beberapa orang sudah sampai tapi dorang tidak naik tu rumah kami. Saaana dorang menunggu di dapur. Aku tanya kanapa dorang diam saja di tangga dapur. Dorang tanya balik pula, "mana si Kenon?". Hehe, sekali aku tinguk.. tiada suda si Kenon di tempat dia aku kasi baring. Aku panggil2 la dia dalam rumah tu, laaama baru dia menjawab. Bekunci pula dia dalam bilik air... mandi. Fuh... gempak bah semua jiran oleh aku hahaha. Hm... sejak hari itu sampai hari ini aku nda pernah dengar berita lagi pasal dia. Harap2 dia sihat saja.
Aiya... nanti lah sa sambung lagi. Banyak juga lagi mau cerita tapi agak sibuk suda ba sikarang ni. Logot-logot saja cerita la kan. Aik... lupa pula pasal sambungan saya tersuka sama satu budak perempuan kan! Ada pula juga nama dia sia sebut tadi. Nantilah cerita ba. Ada hal mo kasi siap. Nanti bos marah susah Bah, jumpa lagi ki.